چندسالی ست که کارگردانان جوان و حتی بعضا باتجربه روی به ساخت سریال های نمایش خانگی یا به اصطلاح عامیانه سوپرمارکتی آورده اند.سریال هایی که در طول این سالها عادت کردیم یکی پس از دیگری در نیمه راه نصفه و بدون سرانجام به کار خود پایان دهند.سرمایه گذاران این گونه سریال ها با خرج های بسیار کلان و گردآوری بازیگران سرشناس و حتی سوپراستارهای محبوب و پولساز سینما، ویترین زیبایی برای کسب مخاطب ایجاد میکنند ولی با پخش فقط چندقسمت از هرکدوم از این سریالها ذوق مخاطب کور می شود.امر سریال سازی در یکی دو دهه اخیر در کشورمان بشدت مقوله حساس و تاثیرگذاری بوده ولی در سالهای اخیر با روی کار آمدن سریال های سوپرمارکتی که در اکثر مواقع با یک نگاه کوته فکر و بدون تدبیر فقط در ارائه کاری ولو بدون فکر و موضوع و داستان خاصی داشتند ضربه مهلکی به نوع نگاه عامه مردم به موضوع سریال سازی وارد کرده است.البته نباید از حق گذشت که کارهایی هم در شبکه نمایش خانگی ارائه گردید که حرف هایی برای گفتن داشت و در زمان خود مخاطبان بسیاری هم جذب خود کرد مانند (شهرزاد،عاشقانه،قلب یخی) و در ژانر طنز سریال قهوه تلخ ساخته مهران مدیری که به گواه اکثریت اهالی هنر بهترین کار مهران مدیری به شمار می رود ولی همین کار آقای مدیری هم به دلیل مشکلات سرمایه گذار فقط دو هفته مانده به پایان کار بدون سرانجام رها گردید.این روزها از جلوی هر مغازه ای که رد میشوی با پوستری خوش رنگ و لعاب از یکی از سریال های نمایش خانگی مواجه می شوی و هرروز هم خبری درباره اضافه شدن یک سوپراستار یا ساخت یک سریال جدید نمایش خانگی از یک کارگردان بنام و صاحب سبک به گوش می رسد ولی باز همان پروسه در حال تکرار شدن است و فقط ویترین عوض می شود چون عوامل اینگونه سریال ها در وهله اول به هیچ عنوان پایبند یک فیلمنامه بی نقص و بر پایه شخصیت سازی های واقع بینانه و بی نقص نیستند و با بی مسئولیتی تمام میخواهند فقط یک کار را در کوتاه ترین زمان به پایان برسانند و نظر و علایق و سلیقه مخاطب هم در کمترین درجه اهمیت برایشان قرار دارد.امیدواریم از این به بعد سریال های نمایش خانگی نظیر سریال دل به کارگردانی منوچهر هادی عزیز که در راه عرضه به بازار هستند به سرنوشت سریالهایی چون رقص روی شیشه،قلب یخی،قهوه تلخ ودچار نشوند و عوامل اینگونه کارها تغییری در رویه کاری خود اعمال کنند.
سامان کیمیایی
1398/3/13
بهترین فیلم جشنواره: شبی که ماه کامل شد
بهترین کارگردان: نرگس آبیار(شبی که ماه کامل شد)
سیمرغ هنر و تجربه: همایون غنی زاده(مسخره باز)
جایزه ویژه هیات داوران: نیما جاویدی: سرخ پوست
بهترین فیلمنامه: محسن قرایی، محمد داوودی(قصر شیرین)
بهترین بازیگر نقش اول زن: الناز شاکردوست(شبی که ماه کامل شد)
بهترین بازیگر نقش اول مرد: هوتن شکیبا(شبی که ماه کامل شد)
بهترین بازیگر نقش مکمل مرد: استاد علی نصیریان(مسخره باز)
بهترین نقش مکمل زن: فرشته صدرعرفایی(شبی که ماه کامل شد)
سیمرغ زرین بهترین فیلم از نگاه ملی: بیست و سه نفر
بهترین فیلم بخش نگاه نو: مسخره باز
جوایز برگزیدگان سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر طی مراسمی در برج میلاد معرفی شدند. به گزارش ستاد خبری جشنواره فیلم فجر، برگزیدگان بخش‌های مختلف سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر به شرح زیر معرفی شدند: سیمرغ بلورین بهترین فیلم نگاه نو به فیلم روزصفر به کارگردانی سعید ملکان ⬅️جایزه ویژه سردار حاج‌قاسم‌سلیمانی: فیلم آبادان یازده 60 به کارگردانی مهرداد خوشبخت و تهیه کنندگی حسن کلامی سیمرغ بلورین بهترین موسیقی متن: بامداد افشار برای فیلم پوست سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل زن: طناز طباطبایی برای فیلم شنای پروانه سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد: امیر آقایی برای فیلم شنای پروانه سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اصلی زن: نازنین برای فیلم ابر بارانش گرفته سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اصلی مرد: پیمان معادی برای فیلم درخت گردو سیمرغ بلورین بهترین فیلم هنر و تجربه: بهمن و بهرام ارک برای فیلم پوست سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه: نیما جاویدی و مجید مجیدی برای خورشید جایزه ویژه هیئت داوران: سعید ملکان برای فیلم روزصفر سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی: محمدحسین مهدویان برای فیلم درخت گردو سیمرغ بلورین بهترین فیلم: مجید مجیدی و امیر بنان برای فیلم خورشید سیمرغ زرین بهترین فیلم با نگاه ملی: سعید ملکان برای فیلم روز صفر سیمرغ بلورین فیلم برگزیده تماشاگران: شنای پروانه به تهیه کنندگی رسول صدرعاملی
در اول این مطلب واجب دونستم که به این مطلب اشاره کنم که من به شخصه همیشه اعتقاد داشتم و هنوز هم دارم هر اثری حال چه سریال، چه تله فیلم، چه آثار سوپر مارکتی و چه سینمایی را نباید با دیدن یکی دو قسمت یا ۱۰،۲۰ دقیقه از اثر قضاوت کرد و هر اثری حداقل به یکبار دیدنش می ارزد ولی سریال پر از ضعف 021 این فریضه من را تا حدود بسیار زیادی از بین برد. چون هرچه بیشتر از دیدن قسمت های بیشتر این سریال گذشت بیشتر از اینکه تصمیم به دنبال کردن این سریال گرفتم پشیمان شدم. بعد دیدن قسمت های اول این سریال ناخودآگاه یاد این ضرب المثل افتادم که میگه خشت اول چون نهد معمار کج تا ثریا می رود دیوار کج و خشت اول این سریال با یک فیلمنامه ضعیف و از اون بدتر بازیهای مصنوعی و ضعیف تر کج رفت بالا و در ادامه هم اثر هیچوقت به هیچ ثباتی در طول داستان و روند کار بخودش نگرفت. البته بنظر بنده این که این کار دو کارگردان بصورت مشترک داشت و هر دوهم اصرار داشتن که در اکثر سکانس ها حضور داشته باشند باعث شد از بحث کارگردانی و بازیهای ضعیف بازیگران که قالبا هم بازیگران بنامی در عرصه طنز بودند غافل شوند. سکانس های شه، نداشتن چارچوب مشخص، بلاتکلیف بودن شخصیت ها، فراز و فرود ضعیف داستان، دیالوگ های غلو آمیز و مصنوعی و خیلی چیزهای دیگر را می توان از جمله ضعف های این سریال نامید که باعث سرخوردگی و از دست دادن مخاطب های شبکه سه شود. نکته دیگری که خیلی بیشتر توی ذوق می زد و از یه جایی انگار برای آقایان رضویان و انصاری چاره ای جز گذاشتن یکی دو صحنه از پشت صحنه نذاشت تا شاید با دیدن این صحنه تا حدود بسیار کمی جای خالی خنده و با مزه نبودن را در سریال پوشش دهد ولی این کار هم که مطمئنا از استاد خودشون یعنی (مهران مدیری) که بعنوان اولین کارگردان آثار طنز در کارهای خودشون از پشت صحنه استفاده کردند؛ تقلید کنند ولی حتی در گلچین کردن صحنه های خنده دار پشت صحنه هم موفق عمل نکردند و فقط می شود از این کارشان به عنوان ماستمالی کردن اسم برد. در هر کاری مطمئنا فیلمنامه حرف اول و آخر را می زند و این سریال در بخش فیلمنامه نویس از دوتن از نویسندگان جوان و تقریبا نا آشنا استفاده کرد در صورتیکه میشد با همین طرح و پایه اولیه داستان با قلم جادویی پیمان قاسمخانی، مهراب قاسمخانی، امیرمهدی ژوله یا حتی امیر برادران بهترین سناریو را ساخته و پرداخته کرد ولی اینکه دوتن از محبوب ترین چهره های تاریخ طنز سینما و تلویزیون ایران که هرکدام شان بارها با این اسامی که یاد کردم در آثار مختلف سابقه همکاری داشتند ولی به یکباره از همه شان میگذرند و با یک فیلمنامه بسیار ضعیف و پر از اشکال دست به ساخت سریالی آن هم در قاب پرمخاطب ترین شبکه تلویزیون می زنند بازهم نکته ای بود که برای من بسیار باعث تعحب شد. بعد از ضعف آثار طنز در عرصه سریال های طنز سوپرمارکتی، حال هرروز بیشتر از گذشته شاهد سریال های ضعیف طنز در قاب تلویزیون هم هستیم و اگر از دو سه سریال طنز که هرکدام شان هم به شماره ۲ و ۳ و حتی بیشتر هم رفته اند بگذریم باقی آثار طنزی که در سالهای گذشته شاهدشان بودیم هیچکدام نتوانستند جایی در دل و ذهن مخاطب برای خود باز کنند. در پایان این مطلب امیدوارم مدیران شبکه های مختلف سیما از این به بعد در دادن مجوز به عزیزان سازنده مخصوصا آثار طنز دقت بیشتر و بازنگری بهتری داشته باشند تا مجبور نباشیم برای دیدن یک اثر طنز خوب و قابل احترام منتظر شماره ۲۰ از یک سریال پرطرفدار و دنباله دار نباشیم.
سامان کیمیایی
1399/8/19
درباره این سایت